To πρώτο LP των Harmonia είναι μάλλον το καλύτερο album που έχει γραφτεί ποτέ και πέρασαν χρόνια για να συνειδητοποιήσω τη συνταρακτική γοητεία του. Πρόκειται για μουσική που λες έσκασε από μαύρη τρύπα, από άλλη διάσταση, δίχως παρόν και μέλλον... όλα παιγμένα με χέρι (με εξαίρεση κάποια drum machines που εμφανίζονται από εδώ και από εκεί), tracks που φέρουν πάνω τους και μέσα τους μια μεταφυσική και μεταμοντέρνα αίσθηση του ανεκπλήρωτου, σαν να υπήρχαν πάντα, με αιώνιες διάρκειες και απλά ακούμε αποσπάσματά τους. Το Suhr Kosmische γεμίζει και γεμίζει σαν μια τεράστια κοσμική φούσκα, με έναν υποχθόνιο kraut ρυθμό στη βάση του, και εκεί που λες ότι θα σκάσει και θα γαμήσει το σύμπαν ξαναμαζεύεται, αφήνοντάς σε με το στόμα ανοιχτό και το βλέμμα στραμμένο στα άστρα... ο Brian Eno τους χαρακτήρισε τότε την καλύτερη μπάντα στον κόσμο και έκανε τα πάντα για να συνεργαστεί μαζί τους. Sheer Beauty!