Weather

Ο καιρός στην αθήνα αυτές τις μέρες είναι ο χειρότερος από τότε που θυμάμε τον εαυτό μου. Άθλιος νοτιάς με φουλ υγρασία, αφύσικη γαμημένη ζέστη (κοντεύει δεκεμβριός και χτυπάει 25 βαθμούς το μεσημέρι- ΈΛΕΟΣ!) και μια ζοφερή ατμόσφαιρα παρακμής και χαμένων ευκαιριών να πλανάται στον αέρα. Κοντεύουν χριστούγεννα και όλα τα ωραία πράγματα που είναι συνυφασμένα με αυτήν την περίοδο μοιάζουν ανέφικτα: μάλλινα πολύχρωμα πουλόβερ και κασκόλ, στυλάτα μοντγκόμερι, φασώματα σε μικρά ζεστά καφέ με τζάκι, γλειψίματα κάτω από ζεστά παπλώματα, να δίνεις το album σου σε φίλους κοντινούς (όσοι έχουν απομείνει από δαύτους) κλπ. Είναι και αυτή η αίσθηση ότι μεγαλώνω και όλο και πιο παράξενος γίνομαι αφού με ελάχιστους ανθρώπους πλέον θέλω να συναναστρέφομαι. Είναι αυτό απόρροια της συνειδητοποίησης ότι πολλοί γύρω μου είναι μαλάκες, ωφελιμιστές, παρτάκυδες, τεμπελχανάδες και μαμόθρεφτα, αμόρφωτοι- δίχως παιδεία και κουλτούρα ή μήπως πολλά από τα παραπάνω χαρακτηρίζουν εμένα ως άτομο, γι'αυτό και ξεκόβω?? Μπορεί να ισχύουν και τα δύο, αλλά όπως και να έχει το πράμα, η εποχή μας σε σπρώχνει προς τον άκρατο ατομικισμό και σου φυτεύει στο κεφάλι την ρήση: "μην εμπιστεύεσαι κανέναν". Από την άλλη όμως, είναι ωραίο αυτό? Μα φυσικά και ΟΧΙ- κι ας φαίνεται μονόδρομος προκειμένου να προχωρήσεις και να πετύχεις ορισμένα πραγματα..